Firma Oracle, obecny wydawca Virtualboksa, stale rozwija swoje narzędzie do wirtualizacji. Równocześnie wydając nowe wersje na kilka różnych systemów operacyjnych: Windows, OS X, Solaris i Linux. W tym artykule zobaczymy jak zainstalować program Virtualbox na Linuksie.
Oprócz Virtualboxa, mamy jeszcze kilka popularnych programów do wirtualizacji. Każdy z nich ma swoje ulubione formaty plików z którymi najlepiej współpracuje. Szczególnie tyczy się to formatu pliku wirtualnego dysku. Dlatego może się zdarzyć, ze będziesz potrzebował aby swój plik dysku w formie VDI przekonwertować do innego formatu dla innego wirtualizatora.
Wirtualizacja fizycznych maszyn to dobry pomysł. Dzięki temu, można optymalniej wykorzystać zasoby sprzętowe serwerów. Po drugie, podniesiesz bezpieczeństwo na wypadek awarii sprzętu - poprzez eliminacje starszych sprzętów gdzie nieprodukowane elementy mogą być trudno dostępne i drogie. Po trzecie, zabezpieczysz dane i systemy dzięki łatwiejszemu procesowi backupu. Zalet jest na pewno więcej jednak te występują najczęściej
W przypadku każdego oprogramowania komputerowego istotnie są jego wymagania sprzętowe. Czy nasz komputer jest odpowiedni do tego aby komfortowo na nim pracować z danym programem. A szczególnie to jest ważne w przypadku oprogramowania, które ma za zadanie sprawić że nasza stacja robocza będzie udawać wiele innych komputerów. Zatem jakie wymagania sprzętowe ma Virtualboxa?
Niewątpliwą zaletą wirtualnego dysku dynamicznego jest to, że jego rozmiar wzrasta dopiero wraz z tworzonymi w nim danymi.
Problem pojawia się jednak, gdy dane w wirtualnym dysku zostaną usunięte a plik dysku wirtualnego dalej pozostanie tej wielkości do której został zwiększony.
Rozmiar dysku wirtualnego zwykle deklarujemy przy tworzeniu nowej wirtualnej maszyny. Szacujemy jakie będzie zapotrzebowanie na ilość naszych danych i ustawiamy odpowiednia wartość w gigabajtach. Natomiast w gotowych dyskach vdi udostępnionych w internecie, ktoś za nas podejmuje decyzje jaka pojemność powinna być wystarczająca. Niezależnie czy mamy dysk o stałym rozmiarze czy dynamiczny to w obu przypadkach
Nowoczesne systemy serwerowe wspierają możliwość dodawania i odejmowania procesorów w trakcie pracy. Mechanizm ten nazywa CPU hotplug i został też zaimplementowany do Virtualboxa.
Program potrafi dodawać lub odejmować procesory w już pracującej maszynie wirtualnej. Goszczące systemy z rodziny Linux wspierają w pełni ten mechanizm, to znaczy dodawanie (hot-add) i usuwanie procesów (hot-remove). Natomiast w przypadku Windows
Przyszła pora aby w końcu uruchomić naszą wirtualną maszynę z poziomu linii poleceń. Ten sposób przydaje się gdy uruchamiamy maszynę gościa zdalnie lub gdy pracujemy na serwerze wirtualizacji bez środowiska graficznego. Lecz nim wykonamy to zadanie, musimy przypomnieć sobie o rodzajach startów maszyny w Virtualboksie.
eleportowanie jest to przenoszenie pracującej maszyny pomiędzy serwerami Virtualboksa. Może to zajść w sytuacji gdyby mamy migracje Virtualboxa na nowy serwer i przenosimy wszystko ale nie możemy pozwolić wyłączenie konkretniej produkcyjnej maszyny wirtualnej.
Teleportacji możemy dokonać poprzez sieć TCP/IP choć także istnieje opcja aby to zrobić lokalnie, dla celów testowych.
Virtualbox umożliwia zdalną pracę na maszynach wirtualnych. Oznacza to, że maszyna wirtualna działa na komputerze gospodarza (na serwerze) a obraz z niej może być wyświetlany na całkiem innym komputerze (na maszynie roboczej). Zdalnie do pulpitu maszyny wirtualnej możemy połączyć się przez sieć lub po prostu lokalnie, z komputera gospodarza.
